ساعت زنگ دار فیلیپ راث به حراج گذاشته شد: چرا برای من زنگ می زند؟

تا زمانی که این ستون اجرا شود، من ممکن است صاحب افتخار رادیوی ساعتی باشم که روی میز خواب در اتاق خواب اصلی فیلیپ راث نشسته بود.

فیلیپ راث، نویسنده برنده جایزه کتاب ملی و برنده جایزه پولیتزر آثار کلاسیکی مانند «خداحافظ، کلمبوس»، «شکایت پورتنوی» و «توطئه علیه آمریکا» را می شناسید؟ او سال گذشته درگذشت، و آخر هفته گذشته، برخی از وسایل او در یک حراج ملکی با مناقصه آنلاین فروخته شد.

رادیو ساعتی پروتون مدل 320 است و هیچ چیز خاصی در مورد آن وجود ندارد جز اینکه در اتاق خواب اصلی فیلیپ راث قرار دارد.

احتمالاً این همان چیزی است که فیلیپ راث هنگام بیدار شدن در نیمه شب به آن نگاه می کرد، زیرا بخشی از مغزش مشکل نوشتاری خاصی را می خورد. در حالی که او به اعداد روشن در صفحه نمایش خیره شده بود، آیا به رنجی که او را از خواب کامل باز می داشت نفرین می کرد، یا اینکه دانستن اینکه حتی زمانی که در حال استراحت بود، بخشی از وجودش در حال نوشتن است، راحت بود؟

دقیقاً نمی‌دانم چرا می‌خواهم چیزی متعلق به فیلیپ راث داشته باشم، اما وقتی با حراج آنلاین روبرو شدم، کمی وسواس پیدا کردم.

متأسفانه، من قبلاً برای ماشین تحریر دستی Olivetti که راث در اوایل کار خود استفاده می کرد، پیشی گرفته بودم. مدل‌های IBM Selectric که راث بعداً به آنها نقل مکان کرد نیز برای خون من بسیار غنی هستند.

من به یک مبل چرمی از استودیوی نویسندگی راث چشم دوخته‌ام که اگر به صورت رایگان روی حاشیه می‌نشستید، با آن رانندگی می‌کردید. خراشیده و لکه دار شده است و غیرقابل تشخیص ضربه خورده است. من تقریباً می‌توانم از طریق صفحه‌نمایش رایانه چیزهای ضروری را حس کنم و با این حال به آن خیره می‌شوم، در حال بررسی پیشنهاد دادن هستم و سعی می‌کنم محاسبه کنم که ارسال آن برای من چقدر هزینه دارد. شاید یک مسافرت جاده ای می رفتم و یک کامیون اجاره می کردم تا آن را برگردانم. من داستانی از آن دریافت خواهم کرد: «من و کاناپه کپک زده فیلیپ راث در سراسر آمریکا».

حتی با وجود اینکه فضای کار من کاملاً پیش پا افتاده است - یک اتاق خواب اضافی با یک میز - من همیشه علاقه مند بوده ام که نگاهی اجمالی به زیستگاه نوشتن نویسندگان داشته باشم. در یک تور کتاب سال‌ها پیش، مطمئن شدم زمانی را برای روآن اوک، خانه سابق ویلیام فاکنر در آکسفورد، می‌سی‌سی‌پی برنامه‌ریزی کردم. اکنون به‌عنوان موزه‌ای عمل می‌کند که در آن می‌توانید اتاق نوشتن او را ببینید، همان‌طور که ممکن است در زمان کار او چیده شده باشد، لیوان‌هایی روی میز مجاور. در اتاقی دیگر، می توانید طرح کلی رمان «افسانه» او را که مستقیماً روی دیوارها ترسیم شده است، ببینید.

اگر از دانشگاه دوک بازدید کنید، می‌توانید میز تحریر ویرجینیا وولف، یک اثر جامد از بلوط با بالای لولایی برای ذخیره‌سازی و صحنه‌ای نقاشی شده از کلیو، موزه تاریخ را روی سطح ببینید. املاک راث، حداقل در این حراج چیزی به این زیبایی ارائه نمی دهد.

قرار است کلمات مهم باشند، نه اشیاء اطراف خالق آنها. مبلمان ایوان حصیری راث (تا لحظه نگارش این مقاله صفر پیشنهاد) منبع نبوغ او نیست. شاید خود اشیا چندان مهم نباشند، و من به آنها معنایی را القا می کنم که لیاقت آن ها را ندارند. مقالات و مکاتبات مربوط به حرفه ادبی راث در کتابخانه کنگره نگهداری می شوند و امیدواریم برای همیشه در دسترس باشند.

جان وارنر نویسنده کتاب "چرا نمی توانند بنویسند: کشتن مقاله پنج پاراگراف و سایر نیازها" است.

1. "شاید شما باید با کسی صحبت کنید: یک درمانگر، درمانگر او و زندگی ما آشکار شد" نوشته لوری گوتلیب

تمام داستان‌های غیرداستانی، عمدتاً روایی، اما همچنین به برخی از مسائل فرهنگی/وجودی اساسی. من فقط یک چیز دارم: «هارتلند: خاطرات سخت کار کردن و شکسته شدن در ثروتمندترین کشور روی زمین» اثر سارا اسمارش.

وقتی نسخه جدیدی را می خوانم که بسیار ارزش توصیه را دارد، آن را در یک پست آن در رایانه خود قرار می دهم و از آن لحظه به بعد در جستجوی خواننده مناسب هستم. در این مورد، جسیکا فرانسیس کین بی سر و صدا "قوانین بازدید" برای جودی مناسب است.

این مربوط به فوریه است، مجموعه ای از درخواست هایی که در ایمیل خودم به اشتباه ثبت کردم. من نمی توانم به همه آنها برسم، اما به عنوان یک حرکت کوچک، حداقل می توانم وجود آنها را تصدیق کنم. از فوریه، کری مطمئناً کتاب‌های بیشتری خوانده است، اما بر اساس این فهرست، «چیزهای بد اتفاق می‌افتند» نوشته هری دولان را توصیه می‌کنم.