Bu yazı yayınlandığında Philip Roth'un ana yatak odasındaki komodinin üzerinde duran saatli radyonun gururlu sahibi olabilirim.
“Elveda, Columbus”, “Portnoy'un Şikayeti” ve “Amerika'ya Karşı Komplo” gibi klasiklerin Ulusal Kitap Ödülü ve Pulitzer Ödülü sahibi yazarı Philip Roth'u tanıyor musunuz? Geçen yıl öldü ve geçen hafta sonu, eşyalarının bir kısmı çevrimiçi teklif verme özelliği olan bir emlak müzayedesinde satıldı.
Saatli radyo bir Proton Model 320'dir ve Philip Roth'un ana yatak odasında bulunması dışında özel bir yanı yoktur.
Muhtemelen Philip Roth'un gece yarısı uyandığında beyninin bir kısmı belirli bir yazma problemini kemirirken baktığı şey buydu. Ekrandaki ışıklı rakamlara bakarken, onu derin uykusundan alıkoyan rahatsızlığına mı lanet okudu, yoksa dinlenirken bile bir parçasının yazdığını bilmek bir teselli miydi?
Philip Roth'a ait bir şeye neden sahip olmak istediğimi tam olarak bilmiyorum ama internette müzayedeye rastladığımda biraz takıntılı hale geldim.
Ne yazık ki, Roth'un kariyerinin başlarında kullandığı manuel Olivetti daktilosu için zaten daha yüksek teklif aldım. Roth'un daha sonra taşındığı IBM Selectric modelleri de bana göre fazla zengin.
Roth'un yazı stüdyosundan, kaldırımda bedava dursa arabayla geçebileceğiniz deri bir kanepeye bakıyordum. Çizilmiş ve lekelenmiş, tanınmayacak kadar hırpalanmış. Bilgisayar ekranından neredeyse şıra kokusunu alabiliyorum ama yine de ona bakıyorum, bir teklifte bulunmayı düşünüyorum, bana gönderilmesinin ne kadara mal olacağını hesaplamaya çalışıyorum. Belki bir yolculuğa çıkıp onu geri getirmek için bir kamyon kiralardım. Bundan bir hikaye çıkarırdım: "Ben ve Philip Roth'un Amerika Genelinde Küflü Kanepe."
Her ne kadar kendi çalışma alanım son derece sıradan olsa da - masalı yedek bir yatak odası - yazarların yazma ortamlarına bir göz atmak her zaman ilgimi çekmiştir. Yıllar önce bir kitap turunda, William Faulkner'ın Oxford, Mississippi'deki eski evi Rowan Oak'a mutlaka zaman ayırmıştım. Artık bir müze olarak hizmet veriyor; burada çalıştığı zamanki gibi düzenlenmiş yazı odasını, yakındaki bir masanın üzerinde gözlüklerini görebileceğiniz bir yer. Başka bir odada, “Bir Masal” romanının taslaklarının doğrudan duvarlara çizildiğini görebilirsiniz.
Duke Üniversitesi'ni ziyaret ederseniz, Virginia Woolf'un yazı masasını, masif meşeden yapılmış, üstü menteşeli bir depolama alanı ve yüzeyde tarihin ilham perisi Clio'nun boyalı bir sahnesini görebilirsiniz. Roth'un mülkü en azından bu müzayedede o kadar gösterişli bir şey sunmuyor.
Önemli olanın yaratıcısını çevreleyen nesneler değil, kelimeler olması gerekiyordu. Roth'un hasır veranda mobilyaları (bu yazının yazıldığı an itibarıyla sıfır teklif) onun dehasının kaynağı değil. Belki nesnelerin kendisi o kadar da önemli değildir ve ben onlara hak etmedikleri anlamlar yüklüyorum. Roth'un edebiyat kariyeriyle ilgili makaleler ve yazışmalar Kongre Kütüphanesi'nde saklanıyor ve orada sonsuza kadar saklanacak ve erişilebilir olacak.
John Warner, "Neden Yazamıyorlar: Beş Paragraflı Denemeyi ve Diğer Gereklilikleri Öldürmek" kitabının yazarıdır.
1. “Belki Biriyle Konuşmalısın: Bir Terapist, Onun Terapisti ve Hayatlarımız Açığa Çıktı”, Lori Gottlieb
Başta anlatı olmak üzere tüm kurgu dışı eserler, ancak aynı zamanda altta yatan bazı kültürel/varoluşsal konulara da değiniyor. Elimde sadece bir şey var: Sarah Smarsh'ın "Heartland: Dünyanın En Zengin Ülkesinde Çok Çalışmanın ve Parasız Olmanın Anıları".
Tavsiye edilmeye değer yeni bir yayın okuduğumda onu bilgisayarıma post-it olarak yapıştırıyorum ve o andan itibaren doğru okuyucuyu arıyorum. Bu durumda Jessica Francis Kane'in son derece güçlü “Ziyaret Kuralları” Judy için mükemmel bir seçimdir.
Bu Şubat ayından kalma, kendi e-postamda yanlış dosyaladığım bir dizi istek. Hepsine ulaşamıyorum ama küçük bir jest olarak en azından var olduklarını kabul edebilirim. Şubat ayından bu yana Carrie kesinlikle daha fazla kitap okudu, ancak bu listeye dayanarak Harry Dolan'ın "Kötü Şeyler Olur" kitabını öneriyorum.
Gönderim zamanı: Temmuz-23-2019
